Bu şarkı birden bire çıkınca karşıma, hazırlıksız yakalandım. Önce oralı
olmadım. Nasılsa geçer, çok aldırma, dedim. Sonra elimi kolumu koyacak yer
bulamadım. Çaresiz durdum. Usul usul aktı içime. Zeynom geldi aklıma, hiç
çıkmayan aklımın bir yerine bir pencere daha açıp, geldi canım Zeynom. Koca bir yalanın içinde
sanki tek gerçek bu şarkıydı, tek gerçek bu ılık piyano sesiydi, tek gerçek
canım Zeynom’du. Bazen oluyor işte, hiç ışık yokken bir şarkı gelip “ay ışığında” diyor size. Bir kaç farklı ses, yorumlamış ama ilk duyduğumda bana hissettirdiklerini hissettiren başka bir
yoruma daha rastlamadım. Biri hariç; onun linkini de aşağıya kopyalıyorum.
Böyle yazınca bunları bir bir.
İçi kitap dolu, müzik kokan, esintili küçük bir oda düşüyor kalbime. Sonra tül
perde havalanıyor. Bahar doluyor içeri, gök doluyor.
nasıl da gözümden kaçmış videonun sonundaki yorumlar. "Türk senetçileri bizim mahnilari oxumasinlar. Düsmencilik etmirem amma resmen mahnilarimizin irzina kecirler" :) süpermiş.
YanıtlaSiladam haklı. bence de okumasınlar :)
Sil